czwartek, 24 września 2015

Rosiczka (Drosera L.)

Liść rosiczki okrągłolistnej
Rosiczka (Drosera L.)
– jedna z najbardziej rozpoznawalnych roślin owadożernych z rodziny rosiczkowatych obejmujący ok. 185 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy, przy czym największe zróżnicowanie osiągają w Australii, gdzie rośnie ok. 100 gatunków, poza tym pozostałe rosną w strefie tropikalnej, 18 gatunków występuje w Ameryce Południowej, mniej ich jest na północy – w Europie (także w Polsce) występują tylko trzy gatunki. Rośliny te rosną w miejscach bagnistych, często w płytkiej wodzie. Rosiczki wykształcają charakterystyczne liście pułapkowe wyposażone we włoski gruczołowe wydzielające lepką ciecz wabiącą drobne zwierzęta.
Rosiczki rosną na różnych glebach, w większości kwaśnych, piaszczystych, kamienistych i bagiennych. Owadożerność rekompensuje braki składników odżywczych w ubogich glebach – w szczególności przyswajalnego azotu. Wabią swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, które są wydzielane na szczytach – czułkach porastających powierzchnie liści. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych mają one czerwonawy kolor zwiększający ich atrakcyjność.
Rosiczka jako roślina owadożerna działa aktywnie. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Powoli pułapka się zamyka. Trwa to około 3 godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka. To powoduje wydzielenie enzymów proteolitycznych. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz – bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz