Rosiczka jest bardzo popularną rośliną owadożerną. Łowi owady na słodką pachnącą ciecz, wydzielaną na szczytach czułków.
Rosiczka (Drosera) należy do rodziny rosiczkowatych (Droseraceae). Jest popularną rośliną owadożerną, występującą prawie na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Do rodzaju Drosera należy około 150 gatunków. Naturalne środowisko rosiczek to jałowe torfowiska i zagłębienia śródwydmowe.
Rosiczka w zależności od odmiany tworzy rozetę z liści o średnicy 2 – 10 cm. Liście pokryte są włoskami oblepionymi lepką wydzieliną trawienną.
Rosiczka łowi owady na słodką i pachnącą ciecz wydzielaną na szczytach czułków. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz wchłonięta przez roślinę. Mimo, że rosiczka zamyka się wolniej niż muchołówka to owad nie ucieknie – bo jest przylepiony.
Rosiczka najlepiej rośnie na stanowisku nasłonecznionym – najlepiej na południowym parapecie. Idealne podłoże to mieszanka torf z piaskiem w stosunku 2:1. Roślina wymaga kwaśnego odczynu o pH 3,5 – 4,5.
Należy utrzymywać stałą wilgotność podłoża. Woda do podlewania powinna być miękka i pozbawiona wszelkich związków chemicznych. Najlepiej nadaje się woda destylowana lub przefiltrowana w filtrze odwróconej osmozy. Nadaje się również przygotowana woda z kranu (odstana).
Rosiczki nigdy nie wolno nawozić! Azot niezbędny do wzrostu roślina czerpie z upolowanych owadów. Wszystkie pozostałe minerały pobiera z podłoża.
Optymalną temperaturą do wzrostu rosiczki jest 18 – 25°C (lato) oraz 5 – 10°C (zima).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz